Saltar ao contido

Macha Méril

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaMacha Méril

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(ru) Мария-Магдалина Владимировна Гагарина Editar o valor en Wikidata
3 de setembro de 1940 Editar o valor en Wikidata (84 anos)
Rabat (Protetorado Francês em Marrocos) Editar o valor en Wikidata
RelixiónCristianismo ortodoxo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónactriz de cinema, produtora, actriz de teatro, escritora Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1959 Editar o valor en Wikidata -
Pseudónimo literarioMacha Méril Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloPrincesa Editar o valor en Wikidata
CónxuxeMichel Legrand (2014–2019)
Gian Vittorio Baldi Editar o valor en Wikidata
PaiVladimir Gagarin Editar o valor en Wikidata
Premios

IMDB: nm0617736 Allocine: 165 Rottentomatoes: celebrity/macha_meril Allmovie: p48547 BNE: XX1082420 Editar o valor en Wikidata

Macha Méril, nada como Maria-Magdalena Vladimirovna Gagarina en Rabat o 3 de setembro de 1940, é unha actriz e escritora francesa.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Os seus pais eran Marie Belsky, que procedía da nobreza ucraína, e o príncipe Vladimir Gagarin, os dous exiliados coas súas familias na Costa Azul trala Revolución de 1917. Naceu mentres seus pais estaban en Rabat por negocios, criándose en Antibes. Durante os combates de novembro de 1942 morreu o seu medio irmán Georges. Cinco anos despois o seu pai finou vítima do tifo e trala súa morte a familia marchou a París,onde asistiu a cursos de literatura na Sorbona. Abandonou estes cursos para se dedicar á actuación, da man de Charles Dullin.

En 1959 comezou a súa carreira cinematográfica con La Main chaude, a primeira realización de Gérard Oury; deseguido marchou a Nova York para estudar no Actors Studio entre 1960 e 1962. Casada co realizador e produtor de cinema italiano Gian Vittorio Baldi en 1969, instalouse en Roma e actuou en varios filmes italianos. En total entre 1959 e 2012, apareceu en 125 filmes, entre os que salientan Une femme mariée (1964) de Jean-Luc Godard, Belle de jour (1967) de Luis Buñuel e Chinesisches Roulette (1976) de Rainer Werner Fassbinder, pero sobre todo é coñecida polos seus papeis de Helga Ulmann en Profondo rosso (1975) de Dario Argento e da dama sen nome en L'ultimo treno della notte (1975) de Aldo Lado. En 1986 recibiu unha candidatura aos premios César polo filme Sans toit ni loi de Agnès Varda. Na televisión participou no programa Les Grosses Têtes e en Ça balance à Paris.

Próxima a Lionel Jospin en 2002, en 2012 fixo público o seu apoio a François Hollande[1].

Filmografía

[editar | editar a fonte]
Macha Méril enMouans-Sartoux en 2012.

Televisión

[editar | editar a fonte]

Culinarios

[editar | editar a fonte]
  • Joyeuses pâtes !, 1986.
  • Moi j'en riz !, Robert Laffont, 1996.
  • Haricots-ci haricots-là, 1999.
  • C'est prêt dans un quart d'heure !, Robert Laffont, 2011.

Autobiografías

[editar | editar a fonte]
  • Biographie d'un sexe ordinaire, Albin Michel, 2003.
  • Si je vous disais, 2004.
  • Un jour, je suis morte, Albin Michel, 2007
  • La Star, Grasset, 1982.
  • Love Baba, Albin Michel, 2000.
  • Les Mots des hommes, 2004.
  • Ce soir, c'est ta fête, 2006.
  • Jury, Albin Michel, 2011.
  • Ce qu'il voulait, Albin Michel, 2012.
  • L’Amour dans tous ses états, Flammarion, 2014
  • Ricochets, 2009
  • Patati patata, trois petits tours et puis ça va, Albin Michel, 2001.

Antoloxía

[editar | editar a fonte]
  • L'esprit au féminin, Cherche Midi, 2012 écrit avec Christian Moncelet

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]